Dus :
Het is bijna vijf maanden dat je
onderweg bent, in het begin wist ik niet wat ik met die ervaring moest doen. Ik
zwanger!!! Sterk genoeg. Ik wilde nooit moeder worden totdat ik jouw vader heb
leren kennen.
Trouwens jouw vader heet Barend maar
later vertel ik jou meer over hem.
Ik maak dit boek omdat ik graag aan
jou wil vertellen over de wereld, beter gezegd over mijn wereld voordat je hier
bent.
Vandaag is het zaterdag en de regen
is gestopt, buiten is het niet zo koud en er is een mooi warm licht die onze
tuin levend maakt. Een van onze katten is binnen, zij heet poes. Op dit moment
slaapt zij op de plek die bedoelt is om jouw luiers te verwisselen.
Barend is om 11 uur weggegaan en Bobs
onze andere kat is buiten, maar nu kan ik hem niet zien, het huis is rustig en
je hoort hier en daar geluid van de buren die zijn dagelijkse taken doen. Mijn
agenda ligt open naast mij vol berichten, die ik moet gaan regelen en die mij
in het leven houden.
Ik heb een koptelefoon op mijn buik
gelegd waar ik jou laat luisteren naar
Mischa Maisky: Bach Cello Suite
nr 1. Het is mijn liefste nummer en duurt 19 minuten.
Vijf maanden geleden, om precies te
zijn een week nadat ik 37 werd, heb ik in het centraal station van Den Haag, in
een betaald toilet ontdekt dat ik zwanger was. Zoals bijna elke vrouw was ik er
blij mee omdat ik dat graag wilde. Toen op die donderdag liep ik terug naar de
Kabk, de kunstacademie, waar ik mijn
studie toen had afgerond en waar jouw vader nu bezig is om het af te krijgen.
Daar in het lokaal 116 op de
videoafdeling heb ik Barend verteld dat
we jou krijgen.
In die zomer was ik klaar met de
opleiding en meteen zwanger, de start was zwaar en nieuw met een nieuw leven.
Hoe moet ik dat gaan aanpakken?
Om
mij beter te kunnen begrijpen zal ik misschien meer over mezelf aan jou moeten vertellen, want deze tekst lijkt niet
op een moeder die dolblij en in de wolken is, dat ben ik echt niet. Ik ben een boze moeder, maar niet op
jou. Op het concept van moederzijn dat de wereld heeft ontwikkeld. Wat nog
erger is, is het feit dat veel mensen denken dat ze beter weten wat moederzijn
is en daardoor proberen ze mij te laten zien hoe ik moet doen zonder ooit
gevraagd te hebben hoe het met mij is.
Maar over dat feit spreken we ook
later.
Het is bijna twee uur en ik schrijf
al bijna 40 minuten, de Bach suite nr 1 is klaar en nu is meer stilte dan
daarvoor. Ik ga hier even stoppen en een zelfportret maken. Trouwens ik ben
fotograaf en het is een van de belangrijkste iets in mijn leven. Het is mijn
vertaalmechanisme, daardoor ga ik dat ook met jouw gebruiken. Zo kan ik over
mijzelf, over jou en over Barend gaan spreken. Nog wat, voordat ik de bladzijde
af krijg: Ik ben een immigrante, ik ben Braziliaanse, maar jij niet. Je gaat
hier geboren worden en later ga je zelf jouw identiteit ontdekken, maar daarna
spreken we hierover. Nu is het precies 14.00 uur, ik ga stoppen, morgen
verder.
6 Januari in Leiden expositie Quo Vadis? en een verder stap
Nieuw stap in Quo Vadis? Het groep neemt een andere richting
mijn onderzoek van tijd op een tijd waar is niets meer te doen dan wachten.
Binnen kort gesprekken over selectie en verder schets.
Leiden 09 11 2012-
Nog een beeld in het verhaal van Thais,Milena en Sofia
Leiden 07 11 2012 -
Mijn reflecties over Quo Vadis hebben mij verder gebracht dan ik dacht.
Bezoek aan de master van Studies van Film en fotografie in de Universiteit Leiden - laatste 15 Oktober en 1 November.
Mijn reflecties zijn verder gegaan dan dat, binnen Quo Vadis? maak ik nu een verzameling van kleine verhalen.
Met die beeld start ik een nieuwe verhaal binnen Quo Vadis?
Verder ga ik ook mijn eigen kleine verhaal vertellen.
Soms is niets anders dan wachten, maar wachten kan iets mooi brengen. Door te wachten heb ik een mooi ontmoeting met de tijd. Bewust worden van de tijd en dat hij voorbij gaat.
Ik ben terug van een kort tijd weggeweest en nu ga ik jouw vertellen wat ik gezien heb.
resposta Solange - Roma 25 09 2012
OOOOOOOOOOOOOOOOoooooo...
Ah, Meire, eu nao quero olhar pra tua carinha, não. Porque me envergonho de as pessoas acharem que sou uma merda de uma mandona falida, pobre, fake e que nunca acerta uma, na vida. E que, mesmo assim, continua mandona.
Vc nao precisa me perguntar nada, porque tem a sabedoria musical que diz "Cada um sabe a dor e a delícia de ser o que é".
Claro que vc nao é besta de se iludir que as coisas vão ser maravilhosas pra vc daqui pra frente.
Mãe não é uma mulher, é uma pessoa que vai ser vigiada, mandada, observada, criticada, condicionada pelo filho, pelo pai do filho, pela família do pai do filho, pela vizinha, pela igreja, pelo pediatra, pelo padre, pelo governo...
Vc sabe disso.
Eu nunca tive clitóris pra isso, porque nunca quis que ninguém mandasse em mim.
Vc sabe que o unico filho que eu ia ter eu abortei, e foi a melhor coisa que fiz.
Mas...
Vc tb sabe que, para eu comer, ver coisas novas, conhecer gente, cuidar dos dentes, pagar uma e outra conta, aspirar às coisas bonitas que fazem a gente nao morrer de inanição mental na periferia de Sao Paulo,
tudo bem, eu nao tive filho,
mas me prostituí
a meu modo. Vc sabe que até porrada eu já levei. Já dormi na rua, já dormi em garagem. Já comi o último pedaço duro de pizza numa padaria na boca de fumo do cu de Guaianases. Já menti, já enganei, já dormi em cama alheia, já fiz sexo por dinheiro.
Entao eu sigo aguentando umas coisas, rejeito outras, brigo, fico humilde, me calo, aceito, grito de vez em quando. Esse é o preço que eu pago. Onde está a minha sabedoria, me diga? Eu nao acho que seja sabedoria, acho que é sobrevivência, e só. Não mereço nenhum prêmio.
É, Mera. Quem sou eu pra te dizer alguma coisa? Vc sabe que vai ter tudo isso que vc mesma descreveu acima. Mas não sou Deus para dizer o que é melhor. Não sei cuidar nem de mim, quanto mais das outras pessoas. Se eu fosse tão fodona quanto pareço, com meus discursos de merda, eu não estaria na dureza q estou hoje, sem emprego, sem presente e sem futuro (do passado, nem se fala).
Pois é, Meire, a gente vai fazendo o que dá, na vida. Nunca vi vc com dúvida. Vc sempre se questiona, mas depois vai lá e faz o que quer. Legal, ser assim.
Quanto a me afastar de você, a gente já vive afastada, nega. Desde quando a gente foi grudada? Lembra ou nao que vc sumiu por 10 anos? Vou estar sempre aqui, pra você, nada vai mudar. Aliás, vc vai mudar. Quanto a mim, é provável que continue a me substanciar em merda.
(riso amargo).
Vc só é bestona pq me manda esse elenco enorme de livro, de filme etc. Eu nao estou lendo nada, nao vejo nada. Se leio, nao assimilo. Pensei q estava emburrecendo, mas soube que Borges nao lia muito, relia sempre os mesmos livros. Como eu. Revejo os mesmos filmes, e me sinto bem, assim.
Estou parindo um livro. Todo dia venho aqui e lambo ele, para ele ficar bonito. É bonitinho, sim. Espero que vc nao se afaste de mim por causa disso.
Te quero bem, nao se esqueça.
Depois sim, eu aceito falar com você, mas estou constrangida que tenha te parecido uma bruxa má.
Amor,
Solange.
Vc sabe que o unico filho que eu ia ter eu abortei, e foi a melhor coisa que fiz.
E-mail aan mijn Solange waar vertel ik aan haar alles die zijn aan te veranderen op dat moment ...
Leiden 25 09 2012
Bom dia SO,
Agora sao 10 horas e 10 minutos acabei de limpar a parte de baixo da casa com uma toalhinha amarela que compramos num super mercado por 69 centavos, meu esfregao quebrou assim que tive que fazer tudo de joelhos numa posicao cativa que me faz odiar cada particula de po que tenho que remover do chao antes de me sentar atras do computador e comecar a trabalhar. Resumindo nao suporto po e me sujeito a posicoes indesejaveis para nao dividir meu espaco de trabalho com uma coisa pegajosa que agruda nos pes, mesmo por que ando descalca como os jecas dentro dessa minha casa Holandesa, na verdade ando de meias por que ja esta fazendo 6 graus mais felizmente ainda positivo com um olho de sol que vai e vem.
Como ve estou como diriam algumas descoladas paulistas dos anos oitenta "pirando na batatinha" ou eram os 90 ja nao sei mais, pirar na batatinha e uma coisa que nao se entende e alguma coisa subjectiva como o papo bicho grilho.
Bom vamos aos fatos os quais tenho que contar-te.
Na verdade queria te contar com um tom de dramaticidade mais voce me inspira uma certa Ironia que nao consigo controlar , para ser mais clara e uma Ironia muito positiva.
Fazem tres meses que terminei os estdudos logo depois muitas coisas mudaram e eu me deprimi ao fundo de um poco raso, passei meses achando tudo uma bosta.
Na ultima semana dos meus exames ha 17 semanas atras fiz uma descoberta depois de ter enchido a cara por dias seguidos com muita cerveja e outras merdas que ja nao conseguia mais me levantar pela manha descobri que estava gravida BOOOOOOOO.
Nao vou mentir fiquei muito feliz , mais felicidade de gente como eu logo da espaco ao drama.
Nos tres meses que seguiram a descoberta desse fato vivi um inferno de altos e baixos que me saiam por todos os lados.
Ai passei a entender uma montanha de outras coisas, entendi por que muitas de nos nao queremos ter filhos entendi as mentiras da maternidade, entendi o que o mundo faz com um fato tao normal que e ter um filho.
So, nao sei se isso e papo Buceta mae ou nao na verdade e que nao sou Buceta mae e nao serei , a verdade e que as pessoas ao seu redor querem te fazer buceta mae e voce aceitao ou nao e sua a decisao.
Mai essa e a unica maneira de te contar o que esta acontecendo por aqui.
Muitas das pessoas que se diziam meus amigos se afastaram de mim para ser confrontados com o fato que eu aceitei esse fato como sendo uma coisa normal de milhoes / bilhoes de anos, nascer e uma coisa normal tao normal como morrer.
Alguns tentaram me tratar como Maria imaculada nesse caso Maria gravida como minha mae e eu os deixei falando sozinhos como minha mae que ja nao vejo e falo a mais de tres meses.
Outros pensam que minhas capacidades foram automaticamentes reduzidas a zero que a unica coisa que faco e devo fazer e pretar a atencao que tenho nos fenomenos assustadores que vao acontecendo com meu corpo que virou hospedagem temporaria.
Bom So como ve continuo pirando.
Ate agora nao te contei nada por que fico e tenho medo que voce me abandone tambem e ainda por cima me de um desses muitos titulos que andam pela cabeca das pessoas, nao quero ser mais castigada por aceitar passar por essa experiencia, como tambem nao sou a Imaculada da Maria, eu continuo sendo eu pelo momento ainda muito confusa com tudo isso e mais brava que cachorro loco por que tenho brios, e brios de alguem que e muito homen mais agora um homen gravido.
Lista das minha ultimas actividades intelectuais .
Filmes -
Que isso companheiro?
Shadow Dancer
Nao se preocupe nada vai dar certo
To rome with Love
O mercador de Veneza
Qualquer gato vira lata
e etc.....
Leitura
Susan Sontag ( resumo de todos seus artigos a respeito de imagens)
Artigo sobre o ultimo livro de Salman Rustie - Joseph Anton - Een memoir
Biografia de Lisette Seybert
Bhagavad Gita - a respeito da cultura e religiao indu
Nicaragua - Susan meiselas
Musica
Patti smith group easter - 1978
Actividades fotograficas -
A rota da Arte - exposicao
apresentacao do projeto de final/ comeco de carreira para um publico de mais de 2000 pessoas - 21 / 22 de septembro
Dia aberto ao publico numa associacao de imigrantes na cidade de Den Haag - apresentacao de projeto a respeito de imigrantes trabalhadores dos anos 60 que vieram para HOlanda.
Comeco de Outubro - nova serie documental a respeito de uma imigrante que para se tornar legal na Europa vai ter um bebe que nasce em novembro, essa crianca e o pasporte para ela ficar na Europa.
Bom So minha lista de filmes pode melhorar.
Na verdade eu espero que voce nao me abandone ou me de um desses titulos os quais nao tenho a menor vontade de usar.
Vou estar por aqui o dia todo trabalhando atras do computador, se quizer me chama.
Um abraco
meire vieira
 |
| Cida of Aparecida |
 |
| Bijschrift toevoegen |
|
| mae e pastora / moeder en prister |
leiden 24 09 2012
Leiden 19 09 2012
 |
| mijn eigen verhaal lijk mij leeg, zelfs als iedere elke dag een hoofd stuk schrijft van zijn eigen leven door mijn observaties .Het voel als ik om te wachten ben... |
Den Haag 18 09 2012
 |
| achter alles heeft een verborgen verhaal dat soms wordt verteld als... Er is tijd nodig om te luisteren en begrijpen waarom iemand het aan jouw kwijt wil. Quo Vadis? maak mij leren om te luisteren dat iemand heeft recht om zijn eigen geschiedenis te creëren. |
Leiden 17 09 2012
 |
| Quo Vadis? breng me binnen persoonlijke verhalen wat was een groep begint nu een individuele gezicht te krijgen . |
Leiden 12 09 2012 - Wacht kamer -
 |
| tuin van mijn ouderlijke huis voor een tropische onweer - 2010 - als het hier regen het wordt een soort van plak grond die extreem rood is waar je erg moeilijke kan op lopen , een soort van klei die jou voeten vast op de grond houden . |
 |
| IK VOEL ME |
SCHIZOFRENE OM TE WORDEN , WAT IS DE BETEKENIS VAN DAT. ALS IK ZAL KUNNEN KIEZEN IK ZAL HIER NOOIT NAAR TOE GEKOMEN ZIJN . HET LEVEN IS EEN VERZAMELING VAN SLECHT VERTELD VERHALEN. IK MOET DAT GOED MAKEN . QUO VADIS? QUO VADIS? QUO VADIS? QUO VADIS? QUO VADIS?
0
IK GELOOF DAT ALLE PROBLEMEN VAN DE IMMIGRATIE/IMMIGRANTEN DANK ZIJN DE FEIT DAT WE MOETEN IEMAND ANDERS WORDEN EN DAT WE WETEN NIET WIE IS DIE IEMAND ANDERS.
ALLES BENEDEN IS SHIT , WAT IK GEWOON WIL IS VERTELLEN DE VOLGENDE STAP VAN HET LEVEN EN IK WEET NOG NIET HOE. JA , DE DEELNEMERS VAN DE GROEP ZIJ AAN TE VERANDEREN EN IK OOK ZIJN LEVEN DIE TOT NU TOE WAREN OP ZIJN PLEK GAAT STUK. ZO WAT!!!!!!
ALLES DAT IK WIL ZEGGEN IS DAT IK WIL VERDER EN IK VOEL ME VAST EN DAT IS SHIT . PORRA !!! MIJN BLOG IS GEEN THERAPIE. IK KOM HIER TERUG ALS IK EEN BEHOORLIJKE STAP HEB.
TROUWENS DE GEMEENTE DEN HAAG NEEM DE TELEFOON NIET IK KAN ZE NIET BEREIKEN HOE GA IK OVER MIJN PROJECT SPREKEN. ALLES LIJKT MUUR DICHT IK BEN MOE EN ZAT.
Een soort van twee ruimte in de ruimte een is bijna weg maar nog aanwezig die andere is gewoon daar, er bestaat een keus mogelijke maar de meesten staan altijd te wachten... Op wat? Op wie?
Leiden 1109 2012 - Het lijkt op een groot hotel kamer waar je nooit uit kan , het wachten tot dat de deur gaat open is een dagelijkse gevoel.
Wat gaat veranderen in Quo Vadis?? De vrouw die was allen maar immigrante wat voor reden dan liefde of economische , nu wordt moeder in een omstandigheden dat zij nog niet weet wie zij hier is. Daarvoor was de vraag wat is , wie is , waarom. Nu is alles in de plurale. Nieuwe verhalen in Quo Vadis? , terug gaan, het nieuwe start, het nieuwe leven dat op weg is. Het leven van Quo Vadis ? die was verbeeld in groep nu wordt persoonlijke verhalen van die dagelijkse mensen die niet zo dagelijkse zijn.
Leiden 10 september 2012 - Ik ben wat verder met Quo Vadis? Laatste weken heb ik interviewen gedaan en gefotografeerde. Er is veel te veranderen in het verhaal van het groep en ook in mijn eigen verhaal.
 |
| In het eind van jaren 90 Juan en we waren echt vrienden voor goed en voor slecht , een dag ging Juan naar London en toen hij terug kwam verteld hij mij hoe het geweldig was om buiten het land te kunnen en over zijn 4 manden in Londen samen met allerlei mensen uit alle kanten van de wereld. Ik luisterde naar hem en wist dat ik die ervaring ook wilde maar mijn leven was toen nog om te bloeien in de metropolis - Sao Paulo. Alles lijk mij nu een soep van verleden en het nu. |
Opzoek gaan naar deze mensen , muziek , verhalen , is een begin om te begrijp waar ik naar toe gaat Quo Vadis? waar ik vandaan kom?wie wil ik zijn als mijn kind daar is? Alle vernieuwing in mijn leven moeten een nieuwe plek gaan vinden , afstuderen , werken , moederschap. Mijn poging om mijn eigen identiteit , leven , verhaal betere te begrijpen heeft als reden het feit dat ik wil graag de andere mans leven te kunnen begrijpen en interpreteren in mijn werk. Het is geen therapie , het is mijn weg naar de volgende stap.
waar start het? deze beeld is uit een video clip van een muziek uit de provincie waar ik vandaan kom , ik herinnerd die lied als ik moest opstaan vroeger om naar school te gaan en mijn moeder de radio aan deed. Cascatinha en Ana . Waar start het verhaal?
Leiden 30/08/2012 - Morgen nieuw foto's en interviewen is tijd om ideeën op te doen hoed zal ik vormgeven aan die nieuw deel van het project. Volgende week ga ik nieuwe foto's en experimenteren met vorm.
Leiden 22/08/2012
 |
| Alicia Solla en ik in 2008 om de boerderijen rond Leiden te fotograferen die zijn polaroid's proeven . Alicia is een stuk van mijn immigrante verhaal. |
Leiden 20/08/2012 - Zelf documentatie -
 |
| Die agenda dagboek heb ik uit Lissabon meegenomen naar Parijs hier zijn nog oude adres van Brazilië en Portugal - was altijd een zorg dat mijn adres en contact bij mij zal zijn ik dacht/denk als je dood gaat ze moet echt je terug naar jouw kunnen sturen maar voordat je moet een adres kunnen hebben , binnen mijn schoenen en jas was ook altijd mijn adres geschreven in het geval van. |
 |
| brand in Louvre juni 2001 - ik liep altijd met mijn camera door het centrum van Parijs in mijn vrij dagen en vaak zag ik interessante beelden zoals die , die foto's bracht ik naar de Kranten. Als fotograaf zal ik nooit wat worden want ik was een sans papiers, sans huis, sans toekomst, sans land en binnen korte was ik een sans werk in die Parijs. 2001 was een hard jaar maar ook echt bepalend voor mijn toekomst. |
 |
| Agenda van 2001 - toen pas gekomen in Parijs die agenda was gevonden in een vuilnis in het centrum in die agenda schrijf ik over mijn dagelijkse leven als illegale en alle ontdekking dat ik deed toen die tijd. |
Leiden 19/08/2012- Donderdag ben ik opnieuw begonnen met Quo Vadis? het was mooi te merken dat er is iets gebouwd in het relatie in de groep, ze hadden een dienst in een huis van een van de vrouwen van het boek Quo Vadis? het was ontzettend mooi en primitief er was iets erg sterk tussen de vrouwen die ze op dat moment hebben laten boven komen. Volgende week zal nieuwe foto's op de blog komen. Waar gaat Quo Vadis? mij naar toe brengen?
Verder ben ik te schetsen mijn eigen documentatie voor Quo Vadis? deze week ben ik te gaan opzoeken alle elementen die mijn naar de begin van mijn verhaal van immigratie brengt. Alle kasten waren open oude boeken en oude contacten.
 |
| Peterlinkar bracht me voor het eerst naar de zee. |
in 1994 heb ik voor het eerst de zee gezien en die man heeft mij naar toe gebracht en gezegd dat een dag ik zal in de andere kant moet zijn. Zes jaar later was ik in de andere kant in Europa.
 |
| Mijn eerst paspoort 1997 toen ging ik naar Zuid Afrika ( het ging niet door), het eerst reis naar Bosnië 2007, zelfportret 2008. Hoe verder met Quo Vadis? Wat is belangrijke om te vertellen? |
Schets Quo Vadis? Leiden 15 /08/2012
Schets van volgende stap Quo Vadis?
Twee nationaliteit , wat is de invloed van het in mijn nieuwe leven?
De meeste Brazilianen in Nederland die mijn niet kent spreek mij in het Nederlands.
|
| Nederland winter 2008 |
 |
| mijn huis in Nederland |
 |
| familie dag van mijn vriend 2011 |
 |
| mijn gebeurt plek - Brazilie 2012 |
 |
| familie album mijn eigen portret 1998 - Sao Paulo |
Leiden 06/08/2012 - ik heb altijd genegeerd mijn eigen identiteit het voelt als een soort moet beweging , wat ik wil zeggen alles moet doorgaan je moet wat bereiken en het bewust zijn van jouw positie als iemand dat bestaat uit een complex mix van gebeurtenissen is totaal weggelaten , nu wil die positie ontmasker.
Leiden 14/08/2012 - Hoe verder nu met het project ?
 |
| Nieuwe inval hoek - het verhaal aan iemand vertellen die nog niet daar is als het verhaal als verleden is of gericht naar de toekomst . (brainstormen) Leiden 15/08/2012 |
01/08/2012 - Starten schetsen om te gaan antwoorden het vraag waar ik vandaan kom ?
Leiden 07/08/2012
Wanneer is alles verandert?
